Ze zijn zo zoet als suikergoed…
Dat is wat ze in het Spaanse asiel van Baas Galgo vaak zeggen over galgo-reuen en gelijk hebben ze. Het gaat dan meestal wel over gecastreerde reuen vanaf een jaar of 4, 5 – galgo’s die hun wilde haren (als ze die al hadden) verloren zijn en niets liever willen dan naast hun baasje liggen en vooral knuffelen, heel veel knuffelen en lekker samen wandelen.
Helaas denken veel Nederlandse adoptanten dat teefjes liever, makkelijker en aanhankelijker zijn: dat zou dan de reden kunnen zijn dat er veel en veel meer teven een huisje met zachte bank in Nederland vinden dan hun Spaanse vaders en broertjes. Maar echt: dit is een groot misverstand…
Een teef is misschien wat makkelijker bij het plassen, maar een reu kan met goede begeleiding heel snel leren dat hij niet overal zijn poot mag optillen – meestal is dat dan in een paar dagen afgelopen en wordt er gewoon netjes zonder snuffelen mee gewandeld aan de lijn.
Ook vechten gecastreerde reuen zelden of nooit met andere honden want ze zijn de goedheid zelve, ook tegenover honden van een ander ras.
Bij het ophalen van de honden moeten we er noodgedwongen soms 4 in een kleine auto vervoeren: let wel, deze honden kenden elkaar voordien meestal niet en binnen 5 minuten ligt alles meestal broederlijk samen op en over elkaar heen te slapen.
Ook sluiten 2 galgo-reuen meestal al snel vriendschap met elkaar: lekker in elkanders bekkie happen of in elkaars poten, bovenop elkaar in slaap vallen – mannen begrijpen elkaar op een natuurlijke wijze zullen we maar zeggen. Natuurlijk: dit gebeurt ook bij teefjes maar meestal net iets minder snel. Het zijn vaak juist de teefjes die wat snibbiger en kattiger uit de hoek kunnen komen.
Ons hart breekt als we al die reuen in de Spaanse asielen zien die maar wachten en wachten terwijl hun galgo-vriendinnen vertrekken richting een beter leven.
Adoptanten die op zoek zijn naar een lieve en leuke galgo willen we vragen ook eens naar de reuen op onze website en/of op onze facebook pagina te kijken – of kennis te komen maken met een reu die al in Nederland is geadopteerd. Misschien hoor je dan in Nederland ook steeds vaker: ,,Ze zijn zo zoet als suikergoed”.
Sem en Willow op de foto: echte vrienden
