Het verbaast me iedere keer weer hoe snel sommige pleeghondjes zich aanpassen. Vinnie is ook zo’n hond.
Hij kwam 3 weken geleden binnen als een terughoudende, wat timide hond, maar daar is bij ons thuis niet veel meer van te merken. Hij heeft ons ritme al helemaal te pakken. Natuurlijk geholpen door onze eigen roedel, maar toch. Binnen is het een en al vrolijkheid met vrijkous Vinnie. In de tuin vindt hij heerlijk om een sprintje te trekken. Hij geniet ook van de wandelingen en weet al precies waar we wonen en ook welk paadje we in moeten lopen om naar het bos te gaan. Daar kan hij lekker achter z’n speurneus aan (uiteraard veilig aangelijnd) en in de verte turen. Hij is een makkelijke eter en is, nu nog met een extra uitlaatbeurt, zindelijk. Hij loopt netjes mee aan de lijn, maar is nog schrikachtig buiten. Een grote stad is dus niet de ideale plek voor hem. Kinderen is ook even wennen en jonge/drukke kinderen hebben zeker niet zijn voorkeur. Hij kan wel al een paar uur alleen met de roedel thuis blijven.
Deze grote ruwhaar zoekt nog een zachte bank of mand met een of meerdere hondenmaatjes en bij mensen die hem rustig aan verder laten wennen aan het leven in en buitenshuis en hem duidelijk laten merken dat hij daar nooit meer weg hoeft.